Serhat Can Şiirleri - Şair Serhat Can

Bir köyde öğretmenim, ama bekarım,
Kardeşimi de götürdüm, hem okutur, hem bakarım.
Bir kadın gelir evimize sorar:
- Hoca, çamaşırınızı kim yıkar?
- Ben, derim. – Vah, yazık, der, çıkar.
Kardeşimi görürler elinde su kabı,

Gurbet, inandım. Senin tılsımlı oltaların var,
“Adam olmak” adına kaç genci kaçırdın.
Sılada analar ağlar, babalar ağlar,
Oğullarına, günleri zehir edip içirdin.

Sensiz kaldı işte, bu bayram Süleymaniye,
Geçen bayram da görmedik seni bir saniye.
Şimdi anan bacın ağlar: “Yavru”, “Kardeş” diye,
Uğurlar ola. Mekanın cennet olsun koçum.

Matem tuttuk gurbette; yas figan ettik yer yer.

Uçar gider gönül kuşum,
Konar bir ardıcın dalına.
Oracıkta sabahlardı,
Benim, yalnız bir köyüm vardı.

Bedenimi sürükleyip götürseler,

Çıplak dalda bir kuş, üşüyen benim,
Issız yolda yokuş, düşünen benim.
Ayrıklı tarlanın kazması benim,
İnanmış kızların yazması benim.
Susmuş vicdanların sızısı benim,
Okunmaz kitabın yazısı benim.

BİR’E VARIŞ

Göğe çıkıp bulutlara tırmandım,
Bulduğuma inandım, son yıldızı.
Yere inip, makberime uzandım,
Yine her sual kalbimde bir sızı.

Açım, susuzum,
Geceler boyu uykusuzum.
Kafese konmuş kuşum,
Kafesimde vurulmuşum.

Gülmeyi zaten bilmem,

Uçar gider gönül kuşum,
Konar bir ardıcın dalına.
Oracıkta sabahlardı,
Benim, yalnız bir köyüm vardı.

Bedenimi sürükleyip götürseler,

Kabre koyup, haşerata yedirsen,
Böcek olup, makberimden kaçarım.
Selâ verip, öldü merhum dedirsen,
Çiçek olup, bahçenizde açarım.

Komşu bahçelerde açan çiçekler,

Kendim gurbette, annem sılada,
Ben böyle yaşamayı bilirdim anne.
Bayramları iple çeker,
Ellerini öpmeye gelirdim anne.

Bana ak sütünü emzirdin,