Arafı yaşıyor gönlüm
huzura ermek mi? Bilmem!
Endişemin kaynağı senden değil kendimden,
Kazanmak sevinci var amma,
Kaybetmek korkusu varya,
Sarsıyor temellerimi derinden...
Biz karanlık dönemlerin çocuklarıyız,
Öyle ki, hiç yakamayalım diye ışıkları,
Boyumuzun yetmediği yerlere koyarlardı,
Evdeki lambaların anahtarlarını...
Bir uçurtmaya benzerdi
Hayatlarımız,
İncecik bir ipe tutunduğumuzu
Unutur,
En yüksekleri arzulardı
Ruhlarımız...
Vefâ ve hüzün sürgündedir şimdilerde,
Karşılar seni soğuk bedenler,
Yüzlerde yılışık bir gülümsemeyle..
Zihinlerde anlamsız koşuşturmalar,
Ve donuk bakışlar gözlerde,
Arnavut kaldırımı taş sokaklar,
Taşkalplilerin mezarlığıdır,
Hüzünlerin en derinleri bu sokaklarda yaşanır..
Pişmanlık ateşiyle yanmış sinelerin,
Sessiz çığlıklarıdır yükselen,
Cennetimizin anahtarını
Şeytanın boynuna astığımızdan beridir,
Dinmek bilmiyor baş ağrıları.
Bir tohum hükmündedir cesetlerimiz,
Elbet dirilecektir,
Ve ondardır mezarlara,
Sürekli su dökmelerimiz...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!