Serhan Varol Şiirleri - Şair Serhan Varol

Güvendiğim dağlara öyle çok karlar yağdı ki,
Bundandır herkes terlerken yaz ortasında,
Benim titremelerim...
Güvenmeden de yaşanmaz ki!

Bilginin içinde bilgeliği unutmuştu insan,
Günler uzun zaman pek kısaydı,
Renkli elbiselerin içinde solmuştu ruhlar,
İletişim arttıkça artıyordu mesafeler,
Herkes biliyor ama kimse göremiyordu,
Bilginin içinde boğulmuştu akıllar..

Uzak değildir GELECEK hem de çok yakın, inanmazsanız GEÇMİŞe dönüp bir bakın..

Hayatının gerçekleri, en çok inandığın düşlerindir...

Her ölümlü korkar ölümün ölümsüzlüğünden,
Oysa ölümü, ölerek yaşatır ölümlü.
Ölmek faslı bittiğinde,
Yani son ölümlü son kez yaşattığında ölümü,
Ölüm de ölecektir...
Ve işte o zaman yaşamak vaktidir! ...

Gerçek olan bir şey var, o da gerçek sanılan hiçbir şeyin gerçek olmadığı gerçeğidir.

Sağım yalan, solum eman!
Kimdir içimde dolanan?

Karanlıkta konuşan, aydınlıkta susan!
Kimdir aynalardan bana bakan?

Yıkıldığında tekrar imar olunmayan tek bina, dostluk binasıdır...

Cahilliğin de bir hududu olmalı be kardeşim cahilliğin de! ...

Dünyayı değiştirenler, akıllı insanların delice hayalleridir...