Serencam... Şiiri - Hilal Beyazal

Bu şehir o şehir değil…
Bu yol,bu sokaklar…
Başıma eğilen bu gök o gök değil…
Hüznümde boğuluyor deniz…
Bu deniz o deniz değil..
Bir sitem var her taşında kaldırımların…
Yollar dargın…
Caddeler sessiz…
Çiçekler vurgun…
Kuşlar sürgün…
Her gün ama her gün…
Bir martı sararıp düşüyor suya habersiz…
Deniz kırgın…
Ve şehir sensiz…

Her dalga da bir martının yitik haberi
Şafağa yokluğun düştükten beri
Kumlar martıların ölüm yasında

Bir umut,bir umut suların durgun sesinde....
Bir ömür sevincin arafesinde…
Cesaretimi koparıp geçiyor rüzgar
Her gün,
Her gün yeniden gidiyorsun yar…

Gitsen de vuruyor kalbime sızın
Ve duruyor kalbi şehrin ansızın…

Göğün siteminde kar
Ve yağmur var her yaprağında baharın
Sensiz nasılda öksüz bu şehir
Sensiz nasılda darmadağın…
İçimde bir tek yankısı kaldı son gülüşünün…
Birde yorumsuz bir düşün,
Arasından kaydı yarın…

Zaman sustu…
Göğe yorgun dönüyor gece
Ve birazdan yıldızlar sönecekler…
Bütün bunlar yokluğuna sadece…
Nasılda eskidi birden çiçekler…
Issız bir köşesinde öksüz çocuklar
Yetim ümitlerle bekleşecekler…

Seni yitirdi bu şehir…
Yitirdi şiiri
Güneş yüreğimde buluyor çölü
Hayalim sokaklarda büyüyen deli
Şimdi gözlerim kadar
Gökte yetim yıldızlar
Ve içim, kayan yıldızlarla dolu…

Bu müntehir karanlık kederimi örtmüyor...
Gittin diye sokaklar yitirdi coşkusunu
Ve yağmurlar ellerimde, bitmiyor
Gökyüzünde kuşların ayrılık protestosu
Bu şehir,bu şehir bana yetmiyor….

Gittin!
Çiçekler tütsüsünü…
Kuşlar uykusunu..
Ve şehir büyüsünü yitirdi…
Akortsuz bir sazı kaldı türkümün…

Şimdi gölgede her şey
Umutlar parça parça…
Uyku çiçekleri çoktan uykuya daldı…
Ay bırakıp kendini suya düştü yavaşça…
Anladım ki o zaman,
Bu şehir sensiz kaldı…

Gidiyorum,
Gittin diye gidiyorum…
Bir not düşüyorum kıyısına hayatın…
Bir ney soluğuna bırakıp yankısını…
Acının ortasında,
Gözlerimi yağmurlara terk ediyorum….
Bir adınla terk ediyorum şehri
Bir adınla………..

2007