Şerefsiz Şehir Şiiri - Muhammet Vural 2

ŞEREFSİZ ŞEHİR
Ekim bitiyor Perva
Mardin ağır aksak bu günlerde
Allah’ın her günü bir yağmur, bir yıldırım
İçimde şitevi bir yalnızlık
Sallanıp duruyorum uçurum eşiğinde
Dilenciler istifai,suda boğuldu kaldırım
Her adımda uzanıyor karanlık

Bu havaları hiç sevmiyorum Perva
Kara bulutlar ahkam keser olmuş
Güneş kim bilir hangi Fizan’da
Ziftli bir akşam üzeri ve ben ağlıyorum
Ben karanlıktan çok korkuyorum Perva
Nereye baksam bir yok oluş bir kayboluş
Senin olmadığın her yer Fizan’dır bana
Kimseler bilmiyor ama ben ölüyorum

Bir sarmaşık var, bir sarmaşık ki Perva
Sağından girip solundan çıkar kulaklarımın
Yıldırım olup düşüyor yalnızlık her zerreme
Sanki bıçakla topukları kesiliyor ayaklarımın
Aziz Allah! Ezan okunuyor şiiri yarıda bırakıyorum
Şiirin ulaşamadığı yerde cevabı var mıdır dualarımın

Pılını pırtını toplayıp gitsin sonbahar Perva
Neyi düğü belirsiz mevsimlerin nefretiyim ben
Bu son şiirim olsun ki bıktım belirsizlikten
Ya kar yağsın ya sıcaklık alayım güneşten
Yıldırımların da şimşeklerin de Allah belasını versin
Ses var ışık nerde? Işık var yoksun sesten

Beni göğsüne yatır, hasretimi yatıştır Perva
Ellerini ver, ellerin ki benim kıblemdir
Kalın bileklerinden öpüyorum senin
Bu engelmiş şu engelmiş boş ver devir
Bir kadeh al gelirken biraz da kenevir
Ben de üzüm havada fettan sihir
Bu yağmurlu geceyi unutmayacak bu şerefsiz şehir

Şerefsizlerden affımı talep ediyorum Perva
Ben şairim, ben ciddiye alınmayacak kadar deliyim
Sen su yüzüne minyatürler çizen perisin
Sen Mardin’in hakketmediği kadar güzelsin
Başın bir kere değince, bırakmadım omuzuma su değsin
Mardin’e ağır gelen iki şey var; biri bu saçma şiir, biri de sensin

Ama dur! Kımıldama, bitmedi Perva
Nereye gidiyorsun?
Daha yağmur durmadı
Ahtım var benim, yağmur durana kadar yazacağım
Saat sekiz mi ,Ekim’inde miyiz acıların?
Cumanın abisi mi bugün, mevsimlerden hazan mı?
Ah sorular, sorular, sorular...
-Ben deli miyim?
-Sen deli misin?
-Ben şairim
-Sen şiir misin?
Yağmur git! Allah’ını seversen git
Yazacak bir şeyim kalmadı
İşin kötü yanı yakacak bir şeyim de kalmadı

Sen Mardin’in Azrail’isin
Mardin bunun farkında değil
Perva da benim Azrail’im
Ben de bunun farkında değilim
Hayır ben bunun farkındayım
Topuklarım kanıyor ama ben bunun farkındayım.

Perva beni seviyor
Öyle dedi bana
Ben onun yalancısıyım
İnsan niye yalan söylesin ki insana?
Ben bu yağmurlu şehrin yabancısıyım

Ben şiiri bırakıyorum...
Çünkü yağmur durmayacak
Çünkü ben yazarsam Mardin’in ismi şerefsize çıkacak
Çünkü şerefsizler beni affetmeyecek
Çünkü ben Perva ’yı affetmeyeceğim
Şimdi gidebilirsin Perva
Yağmur da biter
Mardin’de biter
Sen de bitersin Perva