Şerefsiz Arama Şiiri - Abbas Paksoy

Kemiksiz dil’i, her türlü silah’ı,
Neredeyse, kandıracak İlah’ı.
Şeytana, ters giydirirler, külah’ı.
Şerefsiz arama, boşu boşuna.
İnsanlarda, kötü nefis var iken.

Tilki’nin adı da, çıkmış kurnaza.
Meram söyletirler, içi boş saz’a.
Şükretmezler, sofradaki tuz’a.
Şerefsiz arama, boşu boşuna.
İnsanlarda, kötü nefis var iken.

Ne göz’ü doyar, ne karnı, ne gönlü.
Hem mühim olmak ister, hem de ünlü.
Beyni hınzır, sözleri kuzu yönlü,
Şerefsiz arama, boşu boşuna.
İnsanlarda, kötü nefis var iken.

Rabbena hep bana, sözlerin başı.
Tıka basa yiyorlar, yağlı aşı.
Başlarına düşsün, kıyamet taş’ı.
Şerefsiz arama, boşu boşuna.
İnsanlarda, kötü nefis var iken.

Şimdi, zamane azdı deyip geçer.
Sarhoşuyla hoca’sı, şarap içer.
Mihraba varınca, semaya uçar.
Şerefsiz arama, boşu boşuna.
İnsanlarda, kötü nefis var iken.

Kör nefsine uyup, kötülük eyler.
Elbet, hesap verecek, paşa beyler.
Paksoy'um, görüp duyduğunu söyler.
Şerefsiz arama, boşu boşuna.
İnsanlarda, kötü nefis var iken.