Bir gün öyle, birgün böylesin.
Dilin sussun kalbin söylesin
En çok kim sevdi bilir misin?
Şerefsizsin oğlum nereden bileceksin.
Bazı şeyleri anlasaydın geri dönerdin.
Eskiden eser yok nedir senin derdin?
Yalandan da olsa sevdiğini söylerdin.
Şerefizsin oğlum birde kendine güvendirdin.
Dünyada benim için değerli ve tektin.
Bu son inanışım oldu kredini tükettin.
Sen sevilmeyi değil nefreti hakettin
Şerefsizsin oğlum hayatımı mahfettin.
Bir zaman söylediğin sözlerin vardı.
Sabırsızlıktan Haziran değil Mart'taydı
Düşün hatırlarsın sözün yeri karttaydı
Şerefsizsin oğlum sende insanlık kalmadı.
Kayıt Tarihi : 12.12.2007 08:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ezo Çiçek](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/12/12/serefsiz-26.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!