Allah, bu namus, haysiyet ve şeref yoksunlarına biraz akıl fikir, biraz vicdan versin. Elazığ yıkılmış, yerle bir olmuş. Bu akıl ve izan yoksunu, yaratıklar ki ben onlara zaten insanda diyemiyorum, sosyal medya da yok Elazığlılar şöyleymiş, böyleymiş diye, hemşehrilerimize türlü iftiralar, türlü sapıklıklar ile saldırıyorlar.
İnsan işte bu, zaman zaman eşrefi mahlukat olurken zaman zaman da efseli safilin seviyesine aşağıların en aşağısı makamına düşüyor. Nasıl bir insan, nasıl bir varlık bu yaratıklar? İnsan ekmeğini yediği, suyunu içtiği, meslek sahibi, çoluk çocuk sahibi olduğu ve halen yaşadığı ülkeye karşı bu kadar duyarsız olabilir mi? Oluyormuş demek ki...
Yazıklar olsun! Millet olarak artık bu tipleri iyice dışlamalı ve yalnızlığa mahkum etmeliyiz. Bu topraklarda yaşamaktan haz duymuyorlarsa, acılarımıza ortak olmaya, sevinçlerimizi paylaşmaya, bizim ile ağlayıp bizim ile gülmeye gelmiyorlarsa, kendileri bilir. İstedikleri ülkeye defolup gidebilirler, arkalarından el sallamayacağımızıda mutlaka bilsinler...
Haysiyet, onur, namus, vatan sevgisi, Allah korkusu, bu elbiseler demek ki herkesin üstünde aynı şekilde durmuyor. Bunlar zaten parayla pulla da alınan satılan şeyler değil. Bir kere kaybettiyseniz haysiyetinizi, onurunuzu, namusunuzu, vatana olan muhabbetinizi, sonra bir taraflarınızı yırtsanız bile onları kolay kolay elde edemezsiniz...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta