Haliçte bir çığlıktı, duyulmaz, sezilmez
Gitsen gidilmez.
Babamı arıyordum
Soğuktu,
Geceden kalmaydım.
Yağmurlu bir gecede tavşan,
Büyük adımlar atar.
Soğuk ve hareketsiz gece de
Çırpınır beyaz tüyleri.
Ve avcı, tavşanı bağışlar.
Kıvrandırırken beni bu yalnızlık,
Ben usulca eskitirim köşedeki kalabalığı.
Ve gövdemi doğururum annemin örüntüleriyle.
Rüzgarı ekerim salt mavilik topraklara
saçlarını savursun diye gecede.
Yüzünü güneşe dön
Hayat kronik bir hastadır, bütün pezemenkler bunun farkindadır. Çünkü hayatın ne iş yaptığını en iyi onlar bilir.
Ayrıca bütün pezemenkler biraz hastadır, Gandi, Norman bunlar büyük adamlardır. Ama tek mesele çok konuşurlar. Hayat çok konuşan adamları da sevmez. Onun için iş bitirici olmak önemlidir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!