ben serdar'ı tanıdım, iyi oldu
tümden tuhaflığın simgesiydi çünkü o
baba parasının doyumsuz sultanlığında
doruğunda yaşıyordu gurbet olmanın
boş zamanlarında mimari okuyordu ağır aksak
aile yanında pansiyoner biliyordu babası
oysa isviçre'li bir kızla birlikte yaşıyordu
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta