Şerci Şiiri - Veysel Şimşek

Anlı açık yüzü akı neden susturur,
Kendi eder kendi belasını bulur,
Gitmez doğru yola şer ile yürür,
Bu yalan dünyada çok olur şerci.

Dilinde yalanlar elinde sopa,
Bak sen suratsıza suratsız tipe,
Şaşmaz bildiğinden gitsede ipe,
İnatçı keçiden çok olur şerci.

Aç gözlüdür kanaat yok azına,
Utanmazki tükürsende yüzüne,
Güvenim yok şercilerin sözüne,
Yalancı yalanla ak olur şerci.

Alçakda dolaşmaz yükseğe çıkar,
İnsanı önemsemez dar gözle bakar,
Şaşmaz bildiğinden sakardan sakar,
Hep kendi kendine yük olur şerci.

Unutmuş günahı bilmez vebalı,
Doğru değil yanlış yola çabalı,
Yalancı inkarcı değil tövbeli,
Aklınca dört dörtlük hak olur şerci.

Dünya fani bence şercilik niye,
Şercide olsa boyun eğmem ağaya beye,
Şerciler kedidir kükrer aslanım diye,
Bu dünyada izin yok olur şerci.

Merak eden varsa bu şerci nedir,
Yalancı dar gözlü inkarcı iftaracıdır,
Dünyada en ağır günah sancıdır,
Veysel'den uzak dur yük olur şerci.