Serçeler Uyandı Sabaha Şiiri - Rasim Yılmaz

Ahlat gibi kök saldın yüreğime...
Hep eksik yasadı bu can sana hasret...
Kelimeler salıncak kurdu boğazıma
Senden yana gece küs gece dargın
Tüm iliklerime hasretin değdiğinde
Gölgeme uzattım elimi
Ayazın altında sen diye...
Üvey evlatlar beledim
Sensiz gecelerimde
Kor yangınlarda...
Dili kırık kelimelerimle

Oyy hasretine yandığım sevgili
Yetim çocuk gibi aradım
Seni tüm gecelerimde..
Susturdum şimdi bütün kelimelerimi
Haydi, sen konuş diye..

Anlatmaya ne kelam ne lisan yeter
Bir türlü öğrenemedim unutmayı
Bıraktığın acıyı vatan bildim
Sorarsan ayazında kaldığım gecelere

Sessizce konuşuyorum artık
Sadece anlayanların dilinde

Son bakışın izi kaldı yüreğime yadigar
O bakışlarında kaç damla sen düştü
Yüreğim öksüz yüreğim sana dar..
Ey sevdasına hasret kaldığım yar
Hayallerimi yeşert artık senli mavilerde
Olur ya gün gelir..
Ruhum yanar yokluğunun ellerinde

Biliyorum sende uzaklarda üşüyorsun
Aşkımı giy tenine, sevdanın adı kalsın
Nereye baksam yüzün gözlerimde
Büyülendim seni resmediyor gece
Susturma yüreğini Gel etme yar!

Serçeler uyandı sabaha

Ben hala seninleyim
...

17 Kasım 12