Kimse duymadan süzülüyor kar.
Ağaçların arasından bir sedef çağlayanı.
Rüzgar çok uzak tepelerden uğulduyor,
Ağaçlar, dallarında görünmez bir
yağmur sancağı altında hışırdıyor.
Bu kış gecelerinde yüreğim en hazin sesle inliyor.
Bir parça bende kalmanla mürekebim yıllar örüyor yalnızlığa.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta