Serçeler Şiiri - Ayşe Uçar

derdiniz ne
kasım yüzlü serçeler
ser oldunuz sır oldunuz
mahzun bakar demir yelekli pencereler

saçları kumrala yandı sabahların
bir sızı ki ufunetli, sardı huzur dallarını

duvarlarda gümüş taraklı atlar
keşke uçup gidebilseydi gölgeler
ferman buyurdu felek, doğarken öldüm
asma bıyığından hüzün, sardı dört yanı elem
keşke çığlığı keskin bir borazan olsaydı dil
dağları aşıp gidebilseydi söz

sırları gizli aynalar
gözyaşını kalp saklar

derdiniz ne
yazdan kalma hevesler
çocuksu hallerimi eleyip una astılar
ömrün hangi kıyısında yaşım
ben bilmezken nerden bilecek takvimler

zamanın diş gıcırtısını körüklüyor insan
ne çilek gülüşlü kadınlar, ne kaytan bıyıklı delikanlılar
kurtulamadı orman kaçkını hayatın dikenlerinden

kırık bir tebessüm
yaralı bir tomurcuk
öksüz bir ağaç…
devrilir omuzlarıma sığındığım dağlar
her yer gurbet her yer karanlık tünel

derdiniz ne
kasım yüzlü serçeler
nerde mum kokulu ötüşleriniz
iki gün sonra annem de kırk derece loğusa ateşi
vakit iki koltuk değneği arası…

bekleyin yeniden doğacağım…

22-11-2013