Karanlığın en sessiz olduğu yerde
Yalnız, aç ve üşümüş bir sokak köpeği
Acılar içinde uluyor
Feryadı güneşe
Ve gecenin pençesinde
Küçücük bir serçe
Kanatlarına yük değil umudu
Bundan özgür ve mutlu
Çünkü yalan yok gökyüzünde
Durma serçe ilerle
Düşünme tutsak güneşi
Seni bekleyenler var
Gözpınarları kıpkırmızı taşar
Onu yıkayın yağmurlar
Arkana bakma serçe, sakın
Sokak ıssız, insanlar korkak
Zulümdür böyle yerde yaşamak
Çamurlaşmış toprak
Kirlenmiş her insan
Gittiğinde yerde sen temiz kal en azından
Bekleme serçe, bizi de düşünme oralarda
Aklına da gelmeyeceğiz zaten
O deniz kokan sıcak sabahlarda
Günün doğumunu müjdeleyen ezanlarda
Ve avuçlarında bekleyenlerinin
Sırrımızı hatırla
Yalnız minareler oldu senin evin
Ve nerede olursan ol
Eksik de olmayacak kubbe başından
Umut en büyük yalan
Peki ölüm müdür tek gerçek
Sen ölürsen serçe
Beni kim sevecek
Kayıt Tarihi : 27.11.2017 19:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!