Serçe Düşü Gül Ninnisi Şiiri - Ayşe Uçar

doğduğum şehirler yutar beni
ve denizler boğar
ruh doysun hüzne, yürek gama
ah! gümüş renkli melânuryalar
çekin saçlarımı uçsuz dalgalara

zaman kör dipsizliğe mayalar günleri
umut etmek yorar meçhulu
beklemek dişil döngü, sarı veba
ey! efkârı dillendiren vuslat
beyhude açan bir gülün dikeni misin?
sana uzanan yollar yosun tutar

rüzgâr dövdüğünde yaşlı tepeleri
savrulduğunda kül, unutulduğunda ad
kokusu korkusu sarar yalnızlığın
kırılır ışık, hayali donar aynalarda
delilikse delilik! ... siner gözlerime
yakılır gemiler,yıkılır köprüler
tanrım serçeleri sev!
beni sev

acı taştığında…
c-an yandığında zihin kerbelâ
toz duman kalp, taş mabetler soğuk
aşk uzak ten-im kurak
ölüm batakhanelerinde azap çanları

çılgınlıksa çılgınlık! …
durdursun birileri azılı kaderi

süzülen bir kuğu sevda-n
omuzlarımda uçarılığı, dudağımda kayganlığı
yaslı bir gelinin avuçlarında yanan tütsü
büklüm büklüm yol
boğum boğum çile

yanılgılardan terk-i diyâr edip
yelkenleri açıp gel-sen
ah! bi…
…..

temmuz kelebekleri
aynalı ladinler, kırlangıçlar biliyor
gel! ..gel-meyeceksin sevdiğim
o zaman hasreti çiz yâdımdan
yüreğim ateş
yüreğim algın
at ellerinden

tanrım kerem eyle…
yürüsün bulutlar kanlı şafaklara
nasılsa kalan yıllarım heder
çürüsün kalbim

eflatun zindanlarda…

(29-06-2013)