Serce Bulancaginda Şiiri - Seyfi Karaca

Sormak ayıp olmazsa
Sordum
Hayran oldum
Hangi aşıktır senin gönlünde
Gönlün kimdedir
Yılın bu zamanında
Duvardaki bütün fotoğraflar sökülür düşer kendiliğinden
Bakışları bulanık boşlukların ardına takılıp giderek
Her yolculuk sonrası güneşe kalan elvedanın
Gölgesine mimlenip mayalanmış
Hep ters yönden esen rüzgarlara kapılıp her şeyi ters köşe eden hiç beklenmedik storları devreye koymaya
İki minare arasında esip dururken dağların sürükleyip getirdiği ikindi yelleri
Sıvamış kadınca kollarını çamaşır iplerine çapraz çizgiler çeken büyük pencereli evin hanım elleri
Portakal bahçelerine son yemişler düşüyor
Karanlıktan faydalanarak
Aralık ayının sonlanmasındaki saz fasıl
Sarpa yamaçlarına sis çöken ırmakların buzlanmasıyla birlikte kışı geçirecek sakinlik arayan
Ne vardı sanki bu kadar ürkekliğe serçelerin işiyken bu siyah beyaz merasim
Ve son taksidini ödeşmeye güneşin
Dört duvar aralığının
Her köşede kapana kısılmış yalnızlıklardan bahse tutulup yol açmışsa zaman
İstasyon vardır amma ne tren
Ne gelen
Ne giden..
Gemi kalkıp gidene kadar sırf kadar bu yüzden göğsü kabardı sinesi köpürdü
Islak ve ıssız serçelerle beraber
Sırılsıklam iskelede kıyıyı bekledi durdu deniz

Aralık/25