Sercan Burus Şiirleri - Şair Sercan Burus

şimdi üç beş kelime sıkıştırmalıyım senin için
hep duyardım burcu burcu kokan
her yerin burculandığı aşk masallarını
meğer hakikat burcu olmakmış..

dedim ya yaşamak gerekiyor

Ben Mustafa Kemal olmak istiyorum
O asil ruhtan kuşanmak,her zor göreve koşmak
Ülkem için önceliğimi,yüce türk millettinin müdafası için
Ben Mustafa Kemal olmak istiyorum

Gözlerim sağanak sağanak seni aradı o acı haberi aldığım gün

Shipsiz bir çocuk olmak
Beyaza boyanmış ankaranın en güzel yerinde
Siyah düşüncelerime esir düşmek
Taa..İçimde bir yerlerde bıraktığım
Sarhoş bir beni hatırlamak
Biraz geçmişimin enkazları arasında belki

Hani deniz suyu akardı ya senin saçlarından
Ben öylece kalırdım ellerinde
Sana olsaydı her söz yığını
Keşke sana çıksaydı çıkmazlığım

Keşkeler kalmadı ki bir keşke savursam

Nasıl desem bilmem ki
Seni kelimelere ne diye anlattırsam

Sana anne desem
Gözlerinin rengi için az gelir desem her şey
Aslında biliyor musun

Şimdi her bayram ellerimde çiçeklerle gidiyorum ebedi mabedine
Dokunamasam da cennet kokan ellerine
Her ilk bahar yağmurunda ellerime düşen yağmur tanesinde
O diye teselli arıyorum

Her uykum geldiğinde hasretlerin en büyüğünü

Yaşamak için ölmem mi gerekiyor anne
Daha ne kadar girmeyeceksin rüyalarıma
Kaç gece daha yanmalı canım
Söyle beni ne kadar çaresiz bırakcaksın
Az kaldı!
Gittiğin şehre başlamasına yolculuğumun

Şairin dediği gibiymiş meğerse
İstanbul
Sen
Ben
Olmadı...
Şimdi feryat figan çığlıklarımda bir soru daha

Ruhum çakıl taşlarının örttüğü eski yolda ilerliyor
Öylesine uçsuzlaşmış ki etrafım yönler yok
Gönlüm üç gözyaşında
Aklım üç kere sende

Sıra sıra dizilse diyorum mısralar

Roman yazdım sana
Ben küçük çocuğum daha
Uçurtmamı çaldılar
Patikalı yolda

Anne ben gidiyorum affet