Serbest İntikam Şiiri - Huban Asena Özkan

Bulutlar camlarında ağladığında,
Her damla bir hayal taşır içine
Gece, sırılsıklam bir tül gibi sarar odanı.
Yağmur, yalnızlığınn mürekkebi,
Sayfalara dökülmemiş şiirlerini yazar.

Düşlerin labirentinde kaybolmuşken,
Saatler çalınmış bir piyano gibi suskun.**
Uyku, bir yabancıya dönüşür yatağında
Bir rüzgârın kıvrımları gibi titrer,
Yarım kalmış bir beste gibi suskunluğa gömülürsün…

Pencereden sızan ay ışığı,
Yastığına düşen bir pusula gibi
Bu gece hayal ettiğin her şey,
Yarın bir nehir olacak,
Ve sen, kayığına binmiş,
Taşacaksın sınırlarından

Sabah, sırılsıklam umutlarla doğarken,
Güneş, gözyaşlarını buğday tarlasına çevirecek
Her başak, bir vaat
Dün gece fısıldadığın ad,
Bir çiçek olup açacak,
Ve yıldızlara değecek kökleri

Artık biliyorsun:
Gece ne kadar karanlıksa,
Sabah o kadar bahar kokar.
Bulutlar ağlamayı bıraktığında,
Gökyüzü senin olacak
Kanatlanmış hayallerin,
Vaat edilmiş yarınlara uçacak.