séraphine louis
1864-1942
1864 doğumlu, Fransız naif ressam Seraphine Louis ya da Senlis'li Seraphine (Seraphine de Senlis) .
..........
ah! séraphine
“ellerin” diyorum, ellerin koca bir dünya
hep gökyüzüne bakan gözlerin de...
serçelerin hatta tekmil kuşların su içtiği
erguvan renkli bir çeşme mi yüzün
yeşil kırların çiçek ağaçlarını sulayan masum kelebek
söyle dudakların neden mahzun
neden suskun çağla gözlerin
tanrı senin için yaratmıştı gökkuşağının renklerini
ah! o tılsımlı parmakların... yoktan var eden
nasıl da büyülü bir dünyan var séraphine
hem bu kadar yoksul, hem bu kadar nasıl zengin olabiliyorsun
keşke ağaçların dili olsaydı, neler konuştuğunu anlatabilselerdi dağlara bulutlara...
sence bulutlar utanıp... pare pare dökülmez miydi o yıkılası dağlar
en çok eve dönüş yolunu severdin séraphine
ve o tepedeki yalnız ağaç da senin onu kucaklayışını...
belki de bilmediğimiz türden bir aşk yaşanırdı aranızda
dik patikaları tırmanmak seni hiç yormazdı
sözde asillerin, zenginlerin yorduğu kadar...
ah! kimi gün ırmak kokar, kimi gün toprak kokardın
ruhu körleşmiş, kalbi kibirli çamurdan insanlar mı
yoksa büyük malikânelerin merdivenleri mi tırmalardı beynini
Allah’tan kederi ve tembelliği sevmezdin
yoksul odaların ve çılgın boyaların öksüzlüğünü çizerken duvarlara gölgeler
ah! çamaşır yıkamak, yer silmek, yemek yapmak, ütü yapmak...
günde kaç işe koşardın be séraphine
ne muhteşem kadındın
her gece mum yakan parmaklarını öperdi dizi dizi melekler
evet! ... evet! efsunlu bir masalın kadersiz prensesiydin sen
en çok da kırmızıyı severdin kan koksa da tenin
kimse senin kadar bilemezdi doğanın cömertliğini
gece gündüz çok çalışırdın
yine de üç kuruşluk kira en büyük belâlındı
ah! paris’in vakitsiz solan zambağı...
bırak insanlar seni deli s-ansın
ne çıkar! séraphine....
ne çıkar!
hep hayalindi beyaz taftadan saten kuyruklu gelinlik
aşka inanmıştı bir kere körpe kalbin, sevdiğin adam terk etse de seni
ah! çiçek derleyen avuçlarını, gül kokulu bileklerini kelepçelemeseler-di
gelinlik yerine beyaz gömleği giydirmeseler-di belki gülerdi yüzüne kem talihin
ve ağlamazdın öylece yutkunarak... sessizce bir başına
belki de arkandan tüm dünya’ya küsmezdi ilham perileri
ah! séraphine
“ellerin” diyorum,, ellerin koca bir dünya
hep gökyüzüne bakan gözlerin de....
(29-07-2013)
Ayşe UçarKayıt Tarihi : 24.8.2013 15:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
dizelere yansıyan betimlemesi; hissederek okuyan her
okuru hislendireceği, hüzünlendireceği muhakkak.
Zira, okura yol gösteren 'şair hissiyatı' şiirin -
öncelikli referansıdır. Şahsım olarak, bu referansı
almakla da kalmayıp, Serapine'nin hissiyatını ve
acılarını da tahayyül etmeye çalıştım.
(Yıllar evvel, ev kirasını ödemekte güçlük çeken bir
ressam arkadaşımın sıkıntılarını paylaşmaya çalıştığım -
günlerdeki zor şartların psikolojisiyle.)
Ayşe Hanım, üstteki hüzünlendiren şiirinizle, Yada -
yüreğinizdeki fotografiyle bize dramatik bir yaşamı
öğretmiş oldunuz. / Yüreğinize Sağlık.(Teşekkürler)
Saygı ve Selam ile./n.a.
TÜM YORUMLAR (1)