Ben yaprağın klorofilindeydim.
Yeşildim, kızıldım, sararmıştım.
Çiğ tutmuştum sabah sabah.
Yoksa yalan ben ağlamış mıydım?
Geceleri nefes vermiş gibiydim.
Son nefesimi sana mı vermiştim?
Sen bile bilmiyorsun
Seni niye sevdim
Niye sana geldim bir gece vakti
Elimde yüreğim
Sana anlatamam,
inan anlatamam
Aynalari ne zaman kaldirdim
Banyomdan...
Bu kadar mı alıştım yalnızlığa,
bu kadar mı sessizliğe?
Günlerdir aynı resimdeyim
Ayni masada,
Aynı kadehde,
Aynı kalemdeyim
Zaman dışında herşey aynı
Aynı yerdeyim
sana Ağustos ’ ta üşüdüğümü yazıyorum.
Ağustos soğuk ay sen gittiginden beri
Mevsimlere döndürdün kendini
Ne zaman geleceğim desen
Bahar salıverir ilk güneşini
Bahar uzak ta ne zamandan beri
Gelisini degil ama gidisini anliyorum
kahverengi odamda susunca nesneler
Birden grilesiyor rengarenk arsiz sevincler
Gelisini degil ama gidisini anliyorum
O soguk,yilansi surungen ellerin
Dolaninca belime,vaktidir biliyorum
Yalnızlığın en güzel zamanları bunlar
Ben bile bedenimde nasıl yalnız
Oldugumu hissediyorum.
Bir anlık, bir insan, nasıl tek bütün olur
Görüyorum...
Bir bulut duruyor gözümde
Gidip geliyor saatlerdir...
Yer bulsa çarpıp yağacak üstüme
Gözlerim iki kara bulut
Gözlerim
Gördüğün herşeyi unut! ! !
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!