Serap Özen Şiirleri - Şair Serap Özen

Bakamıyorum o gül yüzüne
İnsanlığımdan utanıyorum
Nasıl kıydılar sana
Hiç anlamıyorum
Eli kırılsın sana dokunanın
Ocağı batsın canını yakanın

Ufacık bir resim
Önümde duruyor
Dile gelmiş
Bana birşeyler anlatıyor
Bir insan
Hayatının belkide son demlerini yaşıyor

Maskelerin düşeceği
Sırların bir bir döküleceği
Herkesin çırılçıplak kalacağı
Günde gelecek...

O gün;

Işıkları sönünce şehrin,
Baykuşlar ağaçlarda tüneyince
Ve sokak başında
Köpekler pusuya yatınca;
Uyanır tüm kötü ruhlar..
Salınır dört bir yana.

Sen uzaklardaki dostumsun
Hiçbir zaman ulaşamayacağım
Hep böyle düşlerde
Buluşmaya zorunlu olduğumuz.
Sitem etme,aramızdaki yollara
Sitem etme,yaşadığın yer kadar soğuk hayallere

Haber geldi
Masal dünyasından
Duygular krallığı
Balo düzenliyordu.
İyi,kötü ne kadar duygu varsa
Hepsi baloya davetliydi.

Kimbilir
Bu yoldan kaç defa geçtim
Adımlarımı hiç saymadım.
Başım önümde
Aklımda binbir düşünce
Yanından geçtiğim güzelliklerin

Mutluluk kayıp bir hazine
Haritası bilmem kimin elinde
Hayatı özümsediysen eğer
Mutluluk avucunun içinde
Mutluluğu Kaf dağında arama
Yerini anka kuşuna sorma

Erkekler ağlamaz diye
Bir kural yok bu hayatta.
Hepsi palavra,inanma!
Çekinme benden,
Utanmadan ağla.
Daya başını omuzuma

İçine gömdüm hasretimi
Seni bırakıp gidemem ki!
Her yerinde anılarım dolu
Seni görmezsem olmaz ki.

Biri var ki sende yaşıyor