Serap Özen Şiirleri - Şair Serap Özen

Acı, bir avuç küldü
Kadının ellerinde.
Uzun bir süre baktı öylece.
Çöpe atmaya kıyamadı da
Sakladı onu en güvenli yere
Yüreğinin içine....

Her sabah aynı güne
Gözlerimi açıyorum
Yaşadığım hergün
Hiç bitmeyen bir hikaye gibi...
Çevirdikçe sayfalarını
İçinde kayboluyorum

Neler yapmadık ki ona;
Ne zulümler,
Ne işkenceler gördü elimizden..
Yine de küsmedi..
İhanet etmedi hiç insanoğluna.
Büyüktü yüreği,çok genişti

Sen,
Ormanın kendini beğenmiş
Kibirli ağacı.
Bense; kendi halinde
Dalına tutunmaya çalışan
Zavallı bir yaprak...

Beyaz bir bulutum
Şimdi ben
Senin ülkenin topraklarına
doğru yol alan.
Var gücümle;
Sana doğru uçuyorum

İyi bakmıyorsun
Gördüğün ben değilim.
Sakladım kendimi senden
Farkında değilsin...
Bulman için beni
Derinlere dalman gerekli

Gözlerimin içine baktığında
Orada sakladıklarımı
Hatta saklayamadıklarımı da
Görmeni isterdim
Oysa sen beni görmesini beceremedin...

Gözlerimi açtım, kapadım
Sen vardın yanımda
Mutluluğa gebe kaldım...

Gözlerimi açtım, kapadım
Sen yoktun yanımda

Kahverengi gözlerinle
İlk karşılaştığımda
Benim olduğuna inanamadım.
Ağlamak ve gülmek arasıydı duygularım.
Heyecanlıydım,mutluydum
Bir göğe çıkıyor

Aşk,
Semtime uğramaz oldu.
Gelip - gidenle
Bir selam göndermez oldu..
Unuttu beni.
Unutuldum.