Ser Verip Sırra Ermeden Şiiri - İlyas Kırlı

tuhaf değilmi kırk satır yazıyla
iki lisanı bir eyleyip,harpedişimiz,
bir ozanı elindeki kırık sazıyla
dinledik ama neydi bu sevdayı hapsedişimiz

kalaba bir mahallenin torunuyum
laf etme,çamurdur duvarıma sıvanıverir,
bir bu mahallenin bir bu şehrin sorunuyum
başka bir göze kiprit çakma içimdeki orman yanıverir

deme sızımdaki inceliği,terelelli değilim aslen
hani bi baksan kipriğinin altından,tırnağım yumşar sanki,
biliyorum ya diline petek petek bal sürmüşler kasten
hani bi adımı desen; kovan kovan arı olcam inan ki

hadi yol tutam diyeceğim,göynümü heybeme koyup
lafa gebe kalmışım,zira görünen sendin kılavuza ne gerek,
tarlasındayız ya ızdırabın,bir bulutta sicim sicim suya doyup
başak başak sevda biçelim,SER VERİP SIRRA ERMEDEN