Ser seri gönüllü Şiiri - Mehmet Kıran

Selam ey sevdiğim ser seri gönüllü yine ben
Unutulupta unutmayı ve unutamamayı başaramayan
Biliyormusun yokluğun iyiden iyiye beni bitiriyor
Ellerim tutmuyor gözlerimdeki ışık sonsuza bakıyor

Düşüncelerde bakışta belki habersiz tebessümde
Her an her saniyede gecenin sonsuz karanlıklarında
Yaşanılan tarifi mümkünsüz sevilen belki çevresinde sevilmeyen
Sonsuz sevginin sahibi ben ser'seri gönüllü sana aç

Mutluluğa yalnız seninle ulaşacak hayatı senle tadacak
Aşkın renkli sokak caddelerinde sensiz koşmayacak
Bitanem senle huzura erecek Kahrolası bu kalp
Olsun ben ser'seriyim'ya hayatta doğruluyor bunu

Her safhasında her kapı kapanışında vurur acımazsız
Vurur gönül sahorşunun yüzüne sillesini ser'seriye
Zaten gülmeyi unutan gözleri bir unutmamış hayalini
Ser seriler hepmi böyle yaşar sevgiye aç aşka hayata aç

Bu seri seri unutamıyor seni ne yapsada sevgili
Çiziyor portreni duvarlara ve gök yüzüne güneşe
Masalım derdin ya serseriye serseri adının baş harfini
Gök yüzüne yıldızlar ile yazdı seni bu serseriden fazla

Seven var ise isminin baş harfini karlar ile yazsın
Güneşe işte o zaman çekilir bu serseri Aradan