Senyüzü Şiiri - Arda Bulut

Sessiz ve ıssız bir sokakta yürüyorum.
Yaparakları dökülmüş bir ağaç kadar yalnızım.
Yağmur hafif hafif çiseliyor.
Sokak boyunca ilerliyorum. İçimde sen ve yokluğunun tarifsiz acısı.
Az ilerde bir kaç sokak çocuğu bir atesin basinda.
Onlarin yanına gidiyorum seni soruyorum.
Ama sen yoksun
Bir kaç sokak geçiyorum bir kaç mahalle, bir kaç cadde..
Bir gemi demir alıyor limandan o sırada . Yaşlı beyaz bir gemi.
O gemiye soruyorum seni.
Sen yine yoksun.
Sonra o gemiye binip gidiyorum ismini bile bilmedigim bir liman kasabasına.
Boydan boya yürüyorum kasabayı. Burda herkes sana benziyor ne güzel diyorum.
Her köse başında sen, burda senli şarkilar senli şiirler okunuyor. Sen ülkesinin sen kasabasıymış burası meğersem.
Buranın sokaklari hep sen kokuyor mesela.
Burda saat hep ya seni sen geçiyor ya da sana sen var.
Takvim yapraklarinda hep sen yaziyor.; Sen bayramı sen günü...
Burası diger ülkelerden bambaşka
Senyüzü hep masmavi mesela. Mevsimlerden hep sen.
Burda sensizlik yok.
Haftaların her cuması sen kasabasinin meydaninda seni düsünüp, seni hayal ederiz.
Senli şiirler okur senli şarkilar söyleriz..