Sensizlik Ülkesi Şiiri - Necla Arpa Gülaçar

'Bu şiiri 2000 yılında yaşadığım tüm üzüntülere adediyorum'
Kaçıncı bahar bu,sensiz geçen
Saymadığım halde, unutulmadan giden
Bir sen de kalan, bir de bende kalan anılar
Sensizlik ülkesi hep özleyiş biliyor musun?

Bilirsin sevgiler vuslata erince yücelir
Firak'ın acısını ayrı kalanlar
Bir ben bir de sen iyi bilir
Bende ki yüzün hiç eskimedi
Sensizlik ülkesi hep özleyiş biliyor musun?

Hani doğduğum geri saymaya başlamıştım
Geçip giden zamana nasıl da alışmıştım
Uyandırıldım birden derin gafletimden
Büyü bozulmuştu,yaralandım derinden

Sensizlik ülkesi hep özleyiş biliyor musun?
Duvarı demir,penceresi demir beni ülkemin
Güneşi yok,ayı yok buz misali zemin
Parlak yıldızları,yeşil çimenleri özleyen
Bir yürek misali,sevdiklerini hasretle bekleyen
Sensizlik ülkesi bana hep arkadaş biliyor musun?

Bu kaçıncı bayram bilmem mahpushane kapısındaydım
Fatiha okumaktayım,hep kabir başındayım
Sılada ki yüreğe,yüreğimle selam yollamaktayım
Biliyorum bekliyorum bu yürek yolculuğu elbet bitecek
Bitip tkendiğim gün,yeniden doğuşumdur
Sensizlik ülkesi içimde üşüyen ateş misali
BİLİYOR MUSUN! !
Özlemeyi özümseyenlere...
(2004/ANKARA)