Sensizlik Tüketiyor Beni

Haykırışımı bir ben duyuyorum, birde avuçlarıma dolan gece
Dolunay çoktan terk etti şu dünyamı
Gecemin yıldızları da söndü
Zifiri karanlık çevreledi beni
Ben, durmada silerken
Gözyaşlarımı
Artık
Güneşin doğmasına
İhtimal vermiyorum
Çünkü yine hüzün
Doldu tüm içime
Neyleyim
Yine sen yoksun karşımda
Biliyor musun gözlerinde ki o saklı mutluluğu çok özledim
Ben gözyaşlarımda boğulurken, hangi neşter keser şu acımı?

Yanında olmayı bana çok görme, sensizlik tüketiyor beni
Teni misk-î amber gibi, toprak kokan yar
Keşke azcık senin umurunda olsam
Can çırpınır oldu bende
Kelebeğin ömrü kadar
Olsa da ömrüm
Yak beni
Tereddütsüz, ateşine razıyım
Çünkü umudum, hayalim, yüreğim sensin
Seni sende yaşamak istiyorum, ne olur gözlerini ayırma benden

Yalvarıyorum, ne olur gecenin kör karanlığına bırakma beni
Esen karayelden, poyrazdan koru beni
Baharı yansıtan güzel yüzünü
Umut dolu gülen gözlerini
Şefkat taşıyan yüreğini
Benden esirgeme
Çünkü
Sana muhtacım
Dilerim
Beni esir alan
Hazan mevsimini
Sayenden aşarım
Gecenin karanlığından
Şafak kızıllığına al götür beni, coşsun benim suskun çığlıklarım

Gecenin karanlığında, tek başıma yine çok kötü bir haldeyim
Bir yanda İstanbul’un martı kuşların çığlıkları
Bir yandan da
Yüreğimdeki
Yaramın sancısı
Diğer bir yanda
Seni
Kaybedişimin acısı
Beraberinde de
Sensizlik kâbusu
Kemiriyor içimi
Kabirde miyim, dünyada mıyım?
Belli değil
Seni sende yaşarken ölmek istiyorum
Ben, günahınla-sevabınla seni böyle sevdim, çünkü esirinim artık

18.07.2017
İstanbul