Sensizlik Hallerim Şiiri - Mutlu Çetinkaya

Gözleri maviydi sanırım.
Baka kaldı gecen ruhumun ardından.
Meraklanmış olmalıydı,
Bir sebebi olmalıydı, bakışlarımın.
biliyordu oysa, ona asla bakmayacağımı.
Ama ben yalnızca sevdiğime benziyor diye
Ona az kalsın; ``merhaba`` demek üzereydim.
Oysa o bunu bilmiyor...
Sevdiğime benziyor olabilirdi,
Ama o değildi...
Biliyordum
Özlem duygusu sarmıştı bedenimi
Kurtulamıyordum.
Kendimi ise, atamıyordum
Yosunlu dalgaların arasına...
Korkuyordum.
Senisiz kalmaktan,
Yalnız hüzün ve sessiz
Geçen kasım soğuklarında.