Sensizlik En Büyük Hatıran

Bir gündü,
Güneşin parıltısı damaklarımda gizli,
Öğlen sıcağı alnımda karış karış hisli,
Adımlarım hece hece getirdi beni sana,
Sen ki berrak bir hayat gibi karşımda.
Anlatamadım, anlayamadım,
Sordum yüreğime gün gece,
Cevap bulamadım.
Sen vardın karşımda ve gözlerin,
Karları yarmış bir kardelen gibi,
Gecenin kor ayazında bir nefes sıcak gibi...
Ve gözlerin,
Sebepsizce gökyüzünde,
Sevinç çığlıkları atan kuşlar gibi...
Ve yeryüzünde yer bulmaya çalışan,
Bitmez bir sağanak gibi,
Duruyordu karşımda.
Artık göremiyordum dünyamı,
Gözlerine bakmadığımda.

Kaç gün geçti sensiz bilmiyorum.
Etrafımda geceler doğuyor, görmüyorum.
Ufak bir çocuğun,
Düşmekten korktuğu gibi,
Sensiz bir günü bile yaşamaktan,
Korkuyorum.
Bazen sahillere sığınıp,
Denizlere kaçıyorum.
Uzaklardan duyulan nefesin,
Fazla geliyor pare pare yüreğime,
Dalgalarla paylaşıyorum.
Seni sevmek kolay mı sanıyorsun,
Belki dünyanın en zor işi,
Belki imkânsızın dört bucak ötesinde,
Bir yüreğin kaldıramayacağı kadar engin,
Sonsuzluğun manasına açılan pencere.

Neden diye sorma.
Gelemedim, öyle bir gündü.
Gelemedim yerde kan revan...
Ve gözlerim gökyüzünde,
Gözlerini aradı çaresizce.
O gün sanki gece ile gündüz,
Sen yoksun diye barışmadı.
Vurdular defalarca,
Vurdular ama
Sensizlik kadar acıtmadı.
Gelemedim öyle bir gündü.
Önüme yığınla enkaz ektiler.
Yüreğimde prangalar filizlendi.
Ve yorgun ellerim ellerini,
Özgürlüğü bekler gibi bekledi.
Gelemedim öyle bir gündü.
Hüzünden sanki yıldızlar süzüldü.
Yaslandım gökyüzüne kimsesiz,
Gözyaşlarım gökyüzü kadar sessiz.
Bekledim bir ihtimalin umutlu sesini,
Boğazımda düğümlenen kelimeler hissiz.
Bekledim, öyle bir gündü.
Demirden ağlar çıplak ayaklarıma örüldü.
Seni resmettim ufukların en nadide yerine.
Gözlerimde hayalin ufuklara büründü.

Şimdi sen başkasın ben başka.
Şimdilerde yokluğuna bile muhtaç,
Garip bir adam kaldım geriye.
Çünkü yokluğunda bile biraz sen varsın.
Çünkü yokluğun bile güzel.
Çünkü sen güzelsin.
Şimdilerde hatıraları biriktiriyorum,
Bir ihtiyar gibi göğsümde.
Bazen yolları da alıp bir gurbete düşüyorum.
Sessizliğin kilidini,
Bir çilingir gibi açıyor saatin yankıları.
Öyle böyle renklerle yarışıyorum kimi zaman,
Hayatın senin yollarına uzanan,
Kıvrımlarına karışıyorum durmadan.
Bazen bir türkü mıhlanıyor akşamlara,
Üzülüyorum, ayaklar altında ezilen yapraklara.
Derken geçiyor günlerim beni almadan,
Ruhumu sanki terk etmiş gibi zaman.
Ve dönüp bakıyorum,
Senden bana yadigâr
Senden bana geçmişten kalan
Bir sensizliğim kalmış.
Sensizlik en büyük hatıran.