Sensizlik Çarmıha Gerer Hz. İsa Gibi

İçimde kaldı veda etmeden gidişin
El ele tutuşup ta göz göze sevişin
Nasıl unuturum o naif gül yüzünü?
Gamzelerine çöreklenen gülüşünü.

İçimde kaldı gözlerime süzülüsün
Endamına yolda yürürken baktıran
Gün ağarınca başlardı ya o tutkular
Maziye gömüldü, ukte içimde şimdi.

Sensiz zaman ne çabukta geçti, bak!
Senden kalan dertler yığıldı içimde
Sensizlik çarmıha gerer Hz İsa gibi
Kılım kıpırdamaz, duymam ki acıları.