Sensizlik Şiiri - Veysel Şimşek

Dünyayı bir yana, seni bir yana,
Senin yerin başka, değerli bana,
Düşer isem sevdan ile hüsrana,
Beni benden alı koyar sensizlik.

Kalbime çakılan gözlerin oku,
Senin yokluğunda atamam şoku,
Aşkın bahçesinden alamam koku,
Beni yer bitirir, oyar sensizlik.

Sana hasta, deli aşık unutmaz,
Sensiz beni yaz güneşi ısıtmaz,
Dargın aşk bahçende bülbüller ötmez,
Belkide canıma kıyar sensizlik.

Gündüz gerçeğimsin, gece düşümsün,
Bir zaman bahardın, şimdi kışımsın,
Varım, yoğum, ekmeğimsin aşımsın,
Beni benden alıkoyar sensizlik.

Aşkın bahçesinde yeşeren güldün,
Bu dünyada beni hep mutlu kıldın,
Nedendir bir anda dikenli oldun,
Seni bekler günü sayar sensizlik.

Sana bağlılığım aşkın kölesi,
Hep derler içinden gelmez gülesi,
Hasretliğin, ayrılığın çilesi,
Gezdirir hep diyar diyar sensizlik.

Her zaman galiptir feleğin pendi,
Aşk yaktı kavurdu küllerim söndü,
Şair Veysel çoktan deliye döndü,
Bak şimdi mezara koyar sensizlik.