Sensizlik Şiiri - Kırık Kalem

alışamadım
sensiz bu evde yaşamaya
herşeyde sen varmışsın
sen kokuyorsun bütün ev
eve her geldiğimde
usulca alıyorsun elimdekileri
ve hoş geldin diyiyorsun cansız bedenime
yine evde en çok sevdiğim yemeğin kokusu
sofrayı hazırlıyorsun
yine sevdiğim içki masada
üzerine aldığım o elbiseyi giymişsin
yine çıldırtıyorsun cansız bedenimi
dans edelim diyiyorsun
alıp bedenimi uçuruyorsun
yine yorulan ilk ben oluyorum
ama yüzünü hiç asmıyorsun
tüm ışıkları söndürüyorsun
şimdi şiir okuma zamanı diyiyorsun
neden aynı şiiri usanmadan okutuyorsun
seni seviyorum demem neden bu kadar mutlu ediyor seni
sanki hiç gitmemiş gibisin
başlıyorum her mısra yoruyor beni
uyuyalım dedim mi
saati gösteriyorsun
daha erken diye
usulca yatağa gidiyorum
yine sen kokuyorsun
giremiyorum yatağa
sessizce koltuğa kıvranıyorum
aldırmıyorum gel diyişlerine
çünkü biliyorum orda olmadığını
hayaller gördüğümü
çıplaklığının da serap olduğunu