Sensizlik Şiiri - Ali Birecik

Ben, bir gece yarısı sokakta gezinirken, bir başıma…
Bir yalnızlık türküsü tüttürürdüm dilime,
Aslında her şarkı,
Aslında her türkü seni anlatıyordu…
Ben, erenlikten dervişliğe, müneccimlikten ayyaşlığa
Her türlü dalı gördüm, dokundum…
Gün geldi; Eşkıya ile attı kalbim,
Gün geldi Bir başımaydım…
Gittiğin oda sen kokuyor hala…
Geldiğin sokaklar afişlerinle donatılmış…

Hangi gözü görse gözüm, yanlışlıkla,
Sen.
Hangi kokuyu koklasa burnum, isteksizce,
Sen.

Mayalı bir gülümseme gibi; gülmeye çalışırken, gün ve gün…
Aklıma dolanır hayalin…
Mutfağımı temizlerken yalnızlık, sensizlik, sessizlik girer, avuç içlerime…
Birini kavanoza, birini kanepeye, birini kalbime koyarım…
Nüsha, nüsha yazılır bileklerime kül gibi, kâğıt parçaları…
Bir tarafı yüzüne, bir tarafı yüzüme, bir tarafı yüzsüzlüğe benzer…
Çığ gibi düşer üstüme sensizlik ve oturur içime sessiz dakikalar…