Sensizlik.. Şiiri - Suskun Adam Zeynep

Sensizlik

Sensizlik bulaştı yıllarıma,
Üstüm başım ayrılık kokuyor.
Her gün biraz daha eksiliyor içimden sen,
Ama adın, inadına, biraz daha büyüyor kalbimde.

Ayrılık,
En acı gerçeğim,
Ama SEN…
İçimde eskimeyecek en güzel hatıramsın.
Ne kadar geçse de zaman,
Ne kadar solsa da mevsimler,
Seninle yaşananlar
Hep taze kalacak içimde.

Belki bir gün sana veda etmeden giderim,
Ne gözlerine bakarım son kez,
Ne ellerine dokunurum,
Yalnızca kalbimdeki sızıyla çekip giderim.
Çünkü bazen vedalar,
Söylenmeyen kelimelerde gizlidir.

Ama şunu unutma:
Ben seni kimse gibi sevmedim,
Ben seni kendimden bile çok sevdim.
Her acıya seninle katlandım,
Her yalnızlığı seninle susturdum.

Sana gelmeyen yolları bile bekledim,
Hiç açılmayacak kapılara umutla dayandım.
Ve yine de,
Seni “çok bAŞK’a” sevdim…

Bir gün adımı anımsarsan,
Gözlerinden tek bir damla süzülürse,
Bil ki o damla,
Benim sana bıraktığım son selamımdır.
@dsız..
17 Ağustos 2025