Sensizlik Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Aynaya yansıyan gülüşlerimin altında
Saklıyorum ağlayan gözlerimi.
Yine yama tutmuyor yüreğim,
Yaralı tüm senlerim.
Ellerim ürkek,
Dilim titrek,
Bebek adımlarım stabil.
Ben beni tanıyamıyorum,
Mevsimler geçiyor gözlerimden,
Yapraklar döküyor umutlarım.

Oysa her şeye biraz sen katmıştım,
Sen hep bir fazlasın demiştim.
On üçüncü haftam,
Sekizinci günüm,
Yirmi beşinci saatim,
Üç yüz atmış altıncı günüm.

Zamanı aşka bölmüştüm,
Günleri sana eklemiştim.
Ama şimdi saatler sensiz,
Dakikalar eksik,
Ve her saniye biraz daha suskun…
Yokluğunda onların da dili boğazına kaçtı.

Şimdi gözlerimde ağır bir sonbahar,
Dudaklarımda suskun bir hüzün.
Rüzgâr bile adını fısıldamıyor artık,
Yağmurlar bile seni getirmiyor.
Kokun silinmiş saçlarımdan,
Yanağımda öpücüğünün izi yok.

Oysa her şeye biraz "sen" katmıştım,
Her anı seninle yoğurmuştum.
Şimdi zamana sığmayan
Bu eksik cümleleri
Kim tamamlayacak, bilmeden yaşıyorum.
Mevsimin suçu yok, yokluğu soğuk diyorum.

Arttıkça eksilen,
Eksildikçe artan bir yokluğun hazin sonundayım.
Gözlerime yuva yapan izdirap yaşlarına engel olamıyorum.
Ağır ağır yol alırken acının damlaları,
Dudaklarımda ölmesini bile umursamıyorum.
Adını koyamıyorum bu acının;
Mevsimlerden hazan,
Aylardan acı.
Takvime bakıyorum gidişinin ertesi,
Ve ben üşüyorum.
Herkes kansızlık diyor,
Ben sensizlik diyemiyorum.
Kan kaybı değil bu, sensizlik sensizlik.

Yavaşça çöken gece, içimdeki soğukluğu daha da derinleştiriyor,
Ama bir zamanlar seninle dolu olan o sıcak dünya,
Şimdi içimde kaybolan bir hayal gibi.
Dudaklarımda, sana ait bir kelime bile kalmadı,
Sadece seni hissetmek, her an seni duymak istiyorum.

Ellerim, seni tutmanın hayalini kurarken,
Yüreğim, her çırpınışında seni arıyor.
Bir zamanlar seninle gülen gözlerim,
Şimdi birer yıldızsız gökyüzü gibi,
Ama yine de, her sabah uyanınca
Senin adını fısıldıyorum rüzgarın kulağına, sen duymasanda ben seni sevmeye devam ediyorum, gidişine inat.

Bir zamanlar sıcak olan her şey,
Şimdi sadece soğuk ve uzak.
Ama içimde, bir umut kırıntısı kalmış,
Bir şeyler hala seni bekliyor.
Sonsuz bir sevda rüzgarı gibi,
Sana doğru savruluyor her düşüncem.
Ve ben sadece gelişini hayal ediyorum.

Islak saçlarını,
Uzun kirpiklerini,
Kalkık kaşlarını,
Yüzünün kenarına yerleşen gülüşünü,
Tepeden tırnağa seni hayal ediyorum.
Dedim ya mevsimin suçu yok,
Ve ben üşüyorum.
İnsan hiç Ağustos'ta üşür mü?
Üşüyorum.
21.02.2025 16:23