Sensizlik Şiiri - Menal Dakni

Düşledim seni bu gece sevgili
Belki bir dağın ardında belki de tam karşımda
Ama hissettim iliklerime kadar nefesini gülüşünü kalbini...
Bırak deli desinler bana aşktan anlamayan insan denilen yaratıklar
Varsın benimde olma ama hayalime dokunma
Hayalimdeki seni de elimden alma
Çoğu geceler alıp karşıma iki kelam ediyorum
Sensizlikle süslediğim yalnızlığımla
Kolundan çekip götürüyorum hayalimizde kuru ekmeğe tabi olacağımız derme çatma kulübemize
İki odun atıyorum buz tutmuş yüreğine belki erir de anlar şu halimi içimde sönmek bilmeyen ateşi

Her gidişin bi dönüşü varmış ama her döndüğünde bir görüş yokmuş
Gidiyorum güzel sevgilim alıp başımı gidiyorum şizofrenik dünyamda yaşamaya seni de sessizliğini de sensizliği de alıp gidiyorum....