Sensizliğin Sür Manşeti

Özlemin allarıyla yıldız çarptım sana çarpıldığımda
onsuz bir yaşanılırlığın özlerini gönül çağına ekledim
serpiştirdim kendimle henüz sensiz olmayan seni
ilgiyle karılmış yaşam fünyesinde aşkın alevlere raks sunar
Işıklar açarak yürüdüğümüz kalp ile kalben arasında karanlığındayım
Biraz dön bak gül canım
Yaşayamadıklarımızın çerçevesinde unutulmuş anlar belirmiş
Dön bak notlar al,al ile bal arasında ben arıyken sen çiçek
Kaçınılmaz geliş yağmurlarında aşkın kundağına ömrümü verdim
ölümsüzlüğü beler yazgımızın son dersinde sensiz yürek kalemle
olurun kader çizgisinde takdiri ilahı buymuş demenin gölgesindeyiz
sorulmamış soruların dalları yüzüme vuruyor sen esiyorsun
kanatlanışımızın üzerindedir yine de aşkımızın akışı
mızraba düşen bir düşün kertmesinde durulandı sancılarımı
gelemeyişinin karabasanları çözer çözümsüz kalışlarımızı
göz ve öz pınarı boşalır içimizden,
arınır hatalar, öçler,mecbur gidişler
beni sana çeker ruh mıknatısı
sevginin çiçekleri açar henüz açılmamış gül haline
kızıllaşır,kız ve kuzuluk halin
venüs diz çöker ben marsın morsunda sana korlanırken
İbrişim telli turnalar çalar, alıntılı ve şanlı aşk seherinde
can renkli tasın tasasında içti beni kayıpsızlık
gözyaşlarını içine de boşalttı acun
ağıt beyazın gri bir meridyende bana zaman oldu
sızdın içime şelaleler gibi aktın derinliği olan yaralarıma
Sensiz kalışın dev kazanları oluştu ummanlarıma açılan umutlarımda
Çaresizliğime kilitlensin zaman ve sensizlik
içimde ağırlığı büyüsün bedellerin
kertemizde asil olan vaktin demecinde sür manşetine yazılmaktır aşk
Kör giyotinlerle doğranmış yüreğimden sal göz pınarlarını
hüzün olmasın, benden gidişin dolmasın uzun gölümde
yüreğindeki yaraları yazdırma aşkımızın Göktürk mabedine
Yükle omzuma iç çekişlerini,acılarının oyasında işle gelişimi
istifle can damarıma sensiz her gece bin kez ölüşümü
anlat beni iç çocuğunun aşkına kabul et olmuşları
benzersiz güller ekelim sevda nadasında bekleyen bizli kavimlere
asırlar süren bekleyişe tohum ol nazlarınla ,bir gün gelişlerinle