Sensizliğin Sesi Şiiri - Tunahan Ermihan

gül yüzünde güller açan kardelenim,
en ıssız dağın en kuytu köşesinde bulduğum
ve gözlerinde binlerce yıldız parlayan
yaşamamın yegane sebebi biricik aşkım.

gittiğin yollar gidişinle kurudu mu ki?
bir türlü dönmek bilmiyorsun,
artık susmayı tercih ediyorum,
sensizliğin sesinden en acı feryatları dinliyorum!

bir gelsen ardın sıra dağlar gelecek,
belki de karanlıkta kalmış yüreklere
güneşler doğacak pırıl pırıl
ve belki de bu dünya daha yaşanılır olacak!