Sensizliğin İçindem Şiiri - Hamit Atay

Sessizliğin İçinden

Gecenin ortasında bir rüzgar eser,
Uykusuz sokaklarda izini sürer.
Bir pencere aralanır usulca,
İçeriye düşer yıldızdan bir keder.

Kalbim, duvarda asılı bir saat,
Her tik takta biraz daha eski.
Zamanın sırtına yüklediğimiz ne çok şey var,
Ve unuttuğumuz ne çok şiir.

Bir kelime arar dudaklarım,
Ne söylenmemiş ne duyulmuş.
Bir ad, belki bir bakış,
Ya da yürekte gizli kalmış bir susuş.
Sessizliğin İçinden

Pencereden içeri düşen ay ışığı,
Eskimiş bir şarkının tınısı gibi,
Sarhoş eder gecenin en yalnız anında,
Sanki dünya durur o an, sessizliğin ardında.

Bir mum yanar masamda ürkek,
Alevi titrer, korkar gibi benden.
Kimi zaman geçmişin gölgesi düşer,
Kimi zaman geleceğin bilinmezliğinden.

Bir fotoğraf çıkar çekmeceden,
Solmuş renklerinde bir ilkbahar.
Göz göze geliriz yıllarla,
Sahi… kim daha çok uzak şimdi, onlar mı ben mi?

Sokak lambası titrer uzaklarda,
Bir adım daha atsam düşeceğim zamandan.
Ne geçmiş tamamlandı tam anlamıyla,
Ne de yarınlar hazır beni almaya.

Kalbimde bir şiir daha doğar o an,
Adını sen koyamadığın…
Bir iç çekişle başlar,
Ve sessizlikle biter, aynen hayat gibi.

Hamit Atay Kalbinizin Sesi