Sensizliğin Ateşi Şiiri - Mehmet Sıddık ...

Ansızın, bırakıp gittin hiç sebepsiz.
Arkanı bile dönmedin çekip giderken,
Ayrılığın ateşi ile baş başa bırakarak.
Elvedasız geçtin yüreğimin köprülerimden.
Oysa ben bir ömür yüreğimde taht kuracaksın sanmıştım.
Yüreğimin yüreğinle kesiştiği yerde cennetten ırmaklar akacağına inanmıştım.
El değmemiş maviliklere yelken açacağımızı varsaymıştım.
Nerden bilebilirdim ki yüreğimde bir fırtına koparacağını,
Beni güneşsiz bırakacağını ve sensizliğe mahkûm edeceğini.
Nerden bilebilirdim.
Bir gün karanlıklarda sensiz kalacağımı düşünemedim.
Beni bırakıp gideceğini hesap edemedim.
Hazırlıksız yakalandım gidişine.
Ayrılık kor gibi yakarken içimi,
Kalbimdeki ateşi söndüremedim.
Şimdi yüreğim yangın yeri.
Ayrılığın hararetini alır diye,
Serin sulara bıraktım kendimi.
Yine de sönmedi içimdeki sensizliğin ateşi,
Ve bir daha vurmadı yüzüme sabah güneşi.