Sensizliğin.. Şiiri - Soner Kütahya

Bir kör karanlığın içindeyim
Dipsiiizz, uçsuz, bucaksız,
Heryanım zifiri karanlık göremiyorum hiç bir şeyi
Adım atmaktan korksamda
Kendimi ilerlemekten alıkoyamıyorum

Yapabileceği hiç bir şeyi olmayan bir mazlumu oynuyorum bu karanlık tiyatroda
Ağlamak her perdede var, gülmek ise sadece hayallerde
Tek tesellim içimdeki umutt
Umudun kaynağı sen...!

Yokluğuyun bilmem kaçıncı günü
Kor alevler içinde yanmamım bilmem kaçıncı yılı
Çarmıha gerilmişim sanki
Çiviler avuclarım yerine kalbime çakılmış
Akan kanlarda yine sen...!

Karanlığa haykırıyorum seni,
Yankısı gözyaşlarım,
İçimdeki sensizliği boş kadehlerde buluyorum
Onlarda parçalanmış sen gittin diye...!

Biliyorum güneş hiç doğmayacak bu karanlığa,
Aydınlatmayacaksın artık dünyamı,
Biliyorum göremeyeceğim o ela gözlerini,
Artık haykırmayacak göz bebeklerin SENİ SEVİYORUM diye

Kimse anlamasa da bu içimdeki sensizlik ateşini
Kimse görmese de sensiz geçen her an bin kere öldüğümü,
Gözlerımden yaş yerine akan kanları
Ben biliyorum sensizliğin ÖLÜm olduğunu