Sensizliğimde bile söylemekten korkuyorum!

kırmızı gecelerin soğuk yüzleri kapımı çaldığı zaman
rüzgarın uğultusuyla irkiliyor kararmış düşlerim
sanki kırılmış bir dal çıtırtısı yankılanıyor derin odanın sessizliğinde
sağa sola çevrilen gözlerden akan yaşların çağıltısı
kudurmuş şelaleler kadar tırmalıyor kulaklarımı! inan ki…

ciğerime kadar inen sensizliğin yalnızlığında korkuyorum
korkuyorum dudaklarımdan çıkacak
ve
___ geriye dönülemeyecek kadar tehlikeli olan o sözcüğü dile getirmeye

sensizliğimde bile söylemekten korkuyorum…

daha fazlasını hayal bile edemeyen düşüncelerim
tespih tanesi gibi sıralanan hayallerimden hesap soruyor
hayallerimden hesap soran düşüncelerimden korkuyorum
___________________________________________sensizliğimde

eklentisiz sevdayı korkmadan yaşamaktı benimkisi..
_________________________________yaşamayı öğrenmekti!
dudaklarımın arasında mırıldanan bir iki kelime sayıklamaktı
dağlara çarpıp yeniden kulağıma fısıldanan özüne sadık bir düş gibi,
kendimi kaybedip ellerinin arasından kayıp gidivermekti!

hatırlıyorum, uzaklardan gelen kemanın yaylarında sesleniyordu
_____________________________________________ismini sayıklıyordu
saygısız birkaç martının çığlıkları yerin dibine sokuyordu sensizliğimi..

ayıklanmış gitarın nağmelerine yalvarıyordum, biraz daha
sensizliğimin korkusunda biraz daha uzatsın yardım elini yüreğime
yüreğime çakılan sevdanın acısına katlanmadan çekip gitmek istiyordum
hayallerimi ve kararmış düşlerimi ve hesap soran derin sensizliğimi,
acımadan, çıkılamayacak rüyaların en dibine saklamak
___________________________________________korkusuzca kara toprak altına itmek…

19.09.2010
22.30