Gecelere sordum seni yokluğun dayanılmaz hale geldiğinde ve aradım seni güneş üzerinde bir buz damlası bulma ümidiyle. Gökyüzündeki yıldızları sayarcasına aradım seni ve buldum seni kalbimin kuytu bir köşesinde, yaşamama neden olan o köşesinde. Hayallerle yaşamayı yıldızlarla konuşmayı öğrendim yokluğunda dünya ile ölüm arasındaki çizgide yürümeyi öğrendim. Çünkü varlığın dünyalara bedeldi yokluğun ise; ölümden beter. Ve hep yalnızlıkların isyanıydı hayallerinle yaşamam. Artık onlar bile yetmiyordu bana çünkü. Mutlu olmamı sağlayan bir duyguydun sen. Anlatılması mümkün olmayan yaşanılınca doyulmayan bir duygu…
Şimdi gidiyorsun, git
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
Devamını Oku
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta