Sensizliği Geçiştirmenin Adı

sabah gezintilerinde acımı karşılayan
nazlı yaprağım
bebeğimin henüz dillenmiş hali
balkonlar yorgunu serçem
akşam otobüslerinde düşündüğüm
ev düşüm...

çocukluktan çıkma sancısı çağımdın
bütün çabam
ezgisi ancak sokaklara uyan
haylaz ıslığım
seni hep bir başkası gibi düşündüm
kitap kapaklarında aradığım
bir ilkbahar yolculuğu utkusu
beraberce büyütülmüş
içimizde kalan
sıradan bir tatil peyzajında...

üzülmek yok ara dalgınlıklarda
buruk adımlarımın tonunda
gülüşünün sorusu yok
kendime şarkısız mesafeler kuruyorum
uykusuzluklardan
uçarı hüzünler kırsalında
trenler oynatıyorum
ilk ayrılıklardan
son uzaklara...

sensizliği geçiştirmenin
adı oluyorum
ufku sarıp sarmalıyorum
bir kapı aralığından
hiçbir kapıdan dışarı
bakamıyorum bir daha
ufkun yalnızlığından
daha yalnızım
eski bir üşümek peşimde
yeni bir üşümekteyim...