Sensizliğe Yürümek Şiiri - Emre Ayvaz

Senden de gidiyorum
Kızıl gözyaşlarıyla
Sitemsiz bir baharda
Seni terk ediyorum
Siyaha yakın yüzün
Orta yerinde şehrin
Gökyüzünde cümbüş var
Mevsimde yine hüzün
Derin cümlelerimin
Ardından koşuyorum
Ağlayan bir kunduzun
Başını okşuyorum
Gündüzün ötesinde
Bekleyen kelimeler
Henüz kanlanmadıysa
Belki de yaşıyorum
Gözlerinin izinden
Görüyorum zihnini
Ne bensizlik üzüyor
Ne can çekişmelerim
Benim ebedi yerim
Bir kuşun yuvasıdır
Sarılıp yalnızlığa
Şiirlerde yürürken
İçimde sessizleşen
Sokakların yasıdır
Belki de rüyasıdır
Cansız bir kelebeğin
Sensiz kaldırımlarda
Sensizliğe yürümek...