Sensizliğe on kala şimdi zaman.
Ve bir elvedaya sarılmakta yelkovan.
Bense ellerini düşünmekteyim.
Gözlerine dokunmaktayım hala.
Sensiz bir aşkı kucaklamaktayım gece yarıları.
Acılarımı rakılara vurmaktayım.
Ve bir seni düşlemekteyim hala,
Usulca ağlamaktayım.
Sensizliğe on kala şimdi zaman.
Ve sen sessizce gidiyorsun.
Hücrelerime işliyor yeniden kayboluşun.
Bir uğultu koparıyorsun fırtınalı beynimde.
Değerini bilmediğim değerler götürüyorsun benden.
Beni yerden yere vuruyorsun.
Gitme çığlıkları atıyorum arkandan,
Susuyor, ağlıyorsun.
Sensizliğe on kala şimdi zaman.
Ve artık ayrılıyoruz birbirimizden.
Zamanın yanlışını kabullenemiyoruz.
Bir yalnızlığı kucaklıyoruz hiç istemeden.
Son bir söz veriyoruz birbirimize.
Ayrı ayrı şehirlere uzaklaşıyoruz.
Ve yıllar sonra bir rüyada hatırlayıp,
Gizlice ağlıyoruz.
Kayıt Tarihi : 10.11.2007 21:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
09.11.2007 01:10
![Okan Kuzu](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/11/10/sensizlige-on-kala.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)