"Sensizliğe Büyüyen Çocuk"
Sen gittin baba,
Güneşin sesi kesildi odamda,
Rüzgâr suskun, ağaçlar kimsesiz,
Bir çocuk kaldı geriye, gözlerinde kırık bir bahar.
Ayakkabıların hâlâ kapının yanında,
Anneme seslenişin duvarlarda asılı,
Söyle baba, sen giderken
Kalbimin yarısını neden götürdün?
Artık kim tutacak elimden,
Düşlerim delik deşik olurken?
Kim söyleyecek: "Korkma, buradayım,"
Geceyi örterken yorgun uykularıma?
Mezarlıkta rüzgâr senin adını fısıldıyor,
Toprak kokusu tanıdık geliyor bana.
İçimde bir türkü var,
Yarı sen, yarı hüzün…
Sen gittin baba,
Ama adını her sabah alnıma yazıyorum.
Ben her gün biraz daha sen oluyorum,
Ve her gün biraz daha yetim.
Haziran / 2025
Kayıt Tarihi : 8.6.2025 22:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!