Sensizliğe… Şiiri - Ahmet Toper

Sessizliğe sığınan ruhun yıkıntılarından bir parça bu kalp
Elde avuçta kalan yarım görünmezlikler, bilinmezlikler
Tek tek saydım içime atılan çizikleri bedenimin hapishanesinde
Yokluğunda saymayı unuttum, sayılara uydum
Karanlık, sert ve acımasız, ağlayan duvar oldum…

Sana varıyordu tüm kelimeler, bir bir ağlıyorlardı eksikliğine
Bu kent saklar yalnızlığımı hep, bu sokak, bu harap ev
Tozlanmış çarşaflara örtünmüş sevda yoksunu bu yatağım…

Böyle mi söz vermiştik ki birbirimize
Anlamıyorum, anlamlar içinde anlamsızlaşıyorum
Matlaşıyorum,
Sensizliğe varıyorum,
Acımasızlaşıyorum, acımasızlar arasında,
acınacaklar listesine altı çizgili adımı yazdırıyorum…