Sensiz!
Yıldızlar anlamını yitirmiş bu gece
Gece daha bir karanlık
Güneş hiç doğmayacak gibi yarına
Sonsuz bir karanlık çökecek sanki herşeyin üzerine
Doğa sensiz!
Dalları bir bir kırılıyor ağaçların
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Ne güzel atmış yüreğiniz.Çok duygulu çok güzel olmuş şiiriniz Evrim şaire.Tam puanımla kutluyorum+Ant
Mükemmel bir şiirinizi okudum yine , tebrikler.
yüreğine sağlık, kalemin daim olsun ,şiir tadında sevgiyle kal...
Sensizken
Sensiz!
Yıldızlar anlamını yitirmiş bu gece
Gece daha bir karanlık
Güneş hiç doğmayacak gibi yarına
Sonsuz bir karanlık çökecek sanki herşeyin üzerine
Doğa sensiz!
Dalları bir bir kırılıyor ağaçların
Çiçekler, bir daha açmamacasına soluyor
Renkler anlamını yitiriyor
Rüzgar esmiyor, artık fırtınalar koparıyor
Nehirler çağlamıyor
Kuşlar ötmüyor
Doğa ölüyor sensiz
Ben sensiz!
İçimde derin bir acı
Yüreğim buz kesmiş hissedemiyorum
Gözlerimde ağır bir perde
Sanki her şey her yer kapkaranlık
Sözcükler tükeniyor dilimde
Sessiz kalıyorum feryadımda
Soluklarım yavaşlıyor uzaklığımda
Özleminde tükeniyor yaşam
Ve ben sensiz
Yavaş yavaş sessizce ölüyorum.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta